H ιστορία που θα σας πω, είναι ένα ακόμα θλιβερό παράδειγμα της ανεξέλεγκτης δράσης ορισμένων εμπόρων εις βάρος των -δυστυχώς- ανυποψίαστων καταναλωτών.
Τί συνέβη λοιπόν;
Ένα μεσημέρι μάς επισκέφθηκε στα γραφεία μας ο Αντώνης με τον πατέρα του τον κύριο Στέλιο.
Ο Αντώνης ήταν φοιτητής νομικής, 24 χρονών και παθιασμένος με το surf. Εκείνες τις ημέρες ήταν έτοιμος να αγοράσει το πρώτο του αυτοκίνητο.
Ήθελε ένα Suzuki Jimny για να φορτώνει τη σανίδα του και να γυρίζει την Ελλάδα χωρίς περιορισμούς. Με το Jimny δεν θα “κολλούσε” πουθενά καθώς πρόκειται για ένα σκληροτράχηλο 4×4 με μεγάλες δυνατότητες εκτός δρόμου.
Ο Αντώνης όμως εκείνο το μεσημέρι φαινόταν απογοητευμένος και έτοιμος να τα βάλει με όλους και με όλα.
Ο λόγος ήταν ότι είχε πέσει θύμα εξαπάτησης.
Συνοπτικά, είχε διαλέξει ένα μεταχειρισμένο Jimny από μια γνωστή εμπορία. Αφού πήρε δάνειο από την τράπεζα, ένα απόγευμα Παρασκευής πήγε να το παραλάβει. Με έκπληξη όμως διαπίστωσε ότι το αυτοκίνητο που του παρέδωσαν εκείνη τη μέρα δεν ήταν αυτό που είχε επιλέξει στην πρώτη του επίσκεψη.
Του έδωσαν άλλο.
Μαύρο και αυτό και cabrio όπως το ήθελε, αλλά παλαιότερης χρονολογίας και σίγουρα, άλλης φθοράς και κατάστασης.
S. = Spotawheel
A. = Aντώνης
S. “Τι εννοείς άλλης φθοράς και κατάστασης;;”
Α. “Κοίτα, το πρώτο που είχα δει εξαρχής φαινόταν πολύ προσεγμένο, ήταν καθαρό μέσα, φορούσε καινούρια ελαστικά -με μεγάλο τακούνι όπως μου αρέσουν σε αυτό το αυτοκίνητο- και γενικά στα μάτια μου φαινόταν φανταστικό. Αυτό που πήγα να παραλάβω, ήταν… πως να το πω, ένα πολύ μεταχειρισμένο όχημα, με άλλα λάστιχα, φθαρμένα καθίσματα και άλλης χρονολογίας. Εγώ αυτό που αγόρασα υποτίθεται ήταν του 2004, ενώ η άδεια αυτού που παρέλαβα έγραφε 2001.”
S. “Και τα χιλιόμετρα;”
A. “Τα χιλιόμετρα ήταν τα ίδια, 83.000 και κάτι, δεν θυμάμαι ακριβώς.”
S. “Και ποια ήταν η αντίδρασή σου; Δεν πιστεύω να παρέλαβες το αυτοκίνητο;”
A. Στην αρχή έλεγα από μέσα μου “δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό”… δεν ήθελα να συμβαίνει αυτό! Αναρωτιόμασταν με τον πατέρα μου επί μισή ώρα, αν τελικά το αυτοκίνητο είναι το ίδιο ενώ ήταν προφανές πως δεν ήταν. Με κάποιον τρόπο όμως με έπεισαν ότι προέκυψαν κάποιες “δυσκολίες” μέχρι την παραλαβή και με έπεισαν να το πάρω και ότι εκείνοι, από την ερχόμενη Δευτέρα θα αναλάμβαναν να επιδιορθώσουν τα προβλήματα, μιάς και όπως μας έλεγαν ήταν δικό τους λάθος. Θα έβαζαν φυσικά και τα ίδια λάστιχα, εκείνα με το μεγάλο τακούνι. Με έπεισαν, τι να πω, ίσως το ήθελα και εγώ τόσο πολύ. Ούτως ή άλλως το αυτοκίνητο είχε μεταβιβαστεί και ήταν στο όνομά μου. Έφυγα με αυτό από την έκθεση και περίμενα να επικοινωνήσουν μαζί μου.
S. “Και; Επικοινώνησαν;”
Α. “Δεν επικοινώνησαν ποτέ, τους κυνηγούσαμε στην κυριολεξία επί ένα μήνα. Αφού κινηθήκαμε νομικά, εχθές μας επέστρεψαν το ποσό που είχαμε δώσει, δίνοντας μας την εντύπωση ότι μας έκαναν χάρη. Σαν να μην αξίζαμε κάτι τέτοιο. Φυσικά, το θέμα δεν θα το αφήσουμε να τελειώσει εδώ!”
Την εμπειρία του Αντώνη μπορεί να την αποκαλέσει κανείς και τραυματική.
Αντί να βρίσκεται στους δρόμους και να χαίρεται το Jimny του, ξαφνικά βρέθηκε μπλεγμένος με δικηγόρους, εξώδικα και άλλες νομικές διαδικασίες επειδή επέλεξε να αγοράσει ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο αντί για καινούριο.
Πλέον, η εμπιστοσύνη και η αξιοπιστία όλων των εμπόρων μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, στα μάτια του Αντώνη είναι αξίες ισοπεδωμένες.
Στα 24 του μόλις χρόνια, η εμπειρία αυτή ήταν ένα “κρύο ντους”, μια προειδοποίηση για το τί συμβαίνει εκεί έξω. Μακροπρόθεσμα όμως θα του βγει σε καλό, και σίγουρα, θα είναι ένα ακόμα κίνητρο για να γίνει ένας πολύ καλός δικηγόρος!
Εμείς δυστυχώς δεν μπορέσαμε να τον εξυπηρετήσουμε εκείνη την περίοδο.
Τον ευχαριστούμε που μοιράστηκε την ιστορία του μαζί μας και εμείς μαζί σας!
Photo credit: Mitchell & Dawn, flickr.com
Μοιράσου την ιστορία του Αντώνη!
